Moet ik niet gewoon full-time moeder worden?
Hoe vaak die vraag vandaag wel niet door mijn hoofd heeft gespeeld? Ben ik nu een hele slechte moeder als ik Suzanne naar de creche doe? De leidsters hebben er minder tijd voor de kinderen en ze huilen er duidelijk meer dan thuis.
Suzanne is vandaag voor het eerst gaan wennen en eigenlijk ging het heel goed. Half uurtje geslapen en niet gehuild, tot op het eind heel eventjes. Maar ja, als je als hummeltje maar 1,5 uur hebt geslapen tot 15:00 's middags, terwijl je normaal een uurtje of 4 er dan op hebt zitten....
Dus het ging heel goed, maar dat huilen ... ik wil niet dat ze verdrietig is. Waarom moet ik nou egocentrisch zijn en willen werken? Tja, een voorbeeld wil ik zijn, maar kan toch ook thuis?
Dus voor de zoveelste keer herhaal ik een aantal overtuigingen aan:
1. huilen hoort er bij
2. huilen zorgt er niet perse voor dat ze zich alleen en onveilig voelt
3. andere mensen doen het ook (maar ja, dan hoef ik toch ook niet in die sloot te springen?)
4. ze wordt er gemakkelijk van en leert dat niet altijd alle aandacht naar haar gaat
5. vanaf een jaar of twee zal ze het vast helemaal geweldig vinden
6. als ze alleen mij ziet wordt ze misschien wel teveel verwend? Eenkennig?
Tuurlijk ga ik gewoon werken :-)
posted by Edith at 12:02 PM
3 Comments:
Natuurlijk moet zo'n hummel even wennen aan een nieuwe omgeving. Maar moeders heeft toch ook een eigen leven? Nou dan.
(En ook moeder moet even wennen aan de andere omstandigheden. Sinds januari was het alleen maar Suzanne voor en Suzanne na, en dat kan niet blijven duren).
12:50 PM
Toen ik in de kinderopvang werkte heb ik veel m.n. moeders (soms ook vaders!) met deze vraag zien worstelen.
Je bent een nieuwe persoon in het leven van een gezin en je mag samen met je collega's voor hun kindje zorgen. In die beginperiode is het heel belangrijk dat je elkaar leert kennen, dat je vertrouwen krijgt en geeft..... en als dat er is dan kun jij aan Suzanne het gevoel doorgeven dat het leuk is dat zij ook haar eigen wereldje gaat krijgen, naast jullie gezin!
Huilen klinkt misschien niet leuk maar wat goed dat Suzanne zo uiting kan geven aan haar gevoel. Ik ken mensen die dat niet kunnen.... omdat ze vroeger bij hun moeder de kans niet kregen om te huilen!
Sterkte en plezier bij dit nieuwe stukje in jullie gezin. Als het leuk klikt met die opvang zal je er in de toekomst veel plezier voor terugkrijgen!
(en ik spreek je graag op de dag dat Suzanne 4 is, naar school mag en jij huilend afscheid neemt op het kinderdagverblijf.... ja écht!)
10:58 PM
Heerlijk, die eerlijke ontboezemingen!
Maarre... wie huilde er niet toen ie voor het eerst naar school moest? En al die moeders en vaders deden wat ze moesten doen ... gewoon even doorbijten en lekker weer gaan werken!
12:21 PM
Post a Comment
<< Home